خاطره ای تلخ دررابطه با  یکی از دوستنی ترین بازیکنان تاریخ ایتالیا، یعنی روبرتو باجو


روبرتو باجو  ستاره اسبق فوتبال ایتالیا که به "بودای کوچک" معروف است، در 3 جام جهانی بازی کرد و اتفاقا در هر 3 جام به همراه تیم ملی ایتالیا کارش به ضربات پنالتی کشید و ازقضا هر 3 دیدار را واگذار کرد. جام جهانی 90 نیمه نهایی به آرژانتین باختند (باجو پنالتی خود را گل کرد)، در جام جهانی 94 در فینال به برزیل باختند (باجو اخرین ضربه پنالتی ایتالیا را خراب کرد و برزیل قهرمان شد) و در جام جهانی 98 در یک چهارم نهایی به فرانسه باختند و حذف شدند. (باجو پنالتی خود را گل کرد)


اما داستان حضور این ستاره خوش تکنیک فوتبال جهان در جام جهانی 1994 آمریکا داستان متفاوتی دارد و درخشش بی نظیر وی پایان ناخوشایندی داشت. در جام‌جهانی 1994 گل‌های زیبای باجو و موهای دم‌اسبی‌اش طرفداران زیادی برایش به بار آورد اما در بازی نیمه نهایی آسیب جدی دید تا پزشکان به او اجازه بازی در فینال مقابل برزیل را ندهند اما او این را قبول نکرد تا بار دیگر آسیب دیدگی‌اش را نادیده بگیرد و در آخرین دیدار جام‌جهانی حاضر شود تا تلخ‌ترین حادثه زندگی فوتبال باجو رقم بخورد. 

ایتالیا به لطف بازی درخشان باجو و نه قدرت تیمی، به فینال مسابقات جام جهانی 1994 رسیده بود، اما با وجود این‌که او یکی از ماهرترین بازیکنان در زدن ضربات کاشته بود، پس از خراب کردن پنالتی‌های فرانکو باره‌سی و دانیل ماسارو، "روبی" آخرین پنالتی تیمش در فینال مقابل برزیل را از بالای دروازه کلودیو تافارل به اوت زد تا ایتالیا جام پانزدهم را از دست بدهد و برزیل پس از 24 سال و برای چهارمین بار قهرمان جهان شود. آن پنالتی را می‌توان سیاه‌ترین نقطهٔ ورزشی باجو دانست.