دنیس لاو در سال 1940 در آبردین به دنیا آمد؛ این اسطوره تکرار نشدنی در تیم های هادرزفیلد منچستر سیتی تورینو منچستر یونایتد و بار دیگر و بعد از یک مصدومیت شدید در سال 1973 به منچستر سیتی پیوست و در سخت ترین بازی عمر خود ...
لاو به منچسترسیتی برگشت و در اولین بازی اش دو گل زد اما بدون او و دیگر ستاره های باتجربه تیم، منچستریونایتدِ تامی دوچرتی به زمین سفت خورد؛ با 7 شکست در 12 دیدار اروپایی، تیمی که 5 سال قبل قهرمان اروپا شده بود، در بین گزینه های سقوط قرار گرفت. شرایط خط حمله تیم از همه اسفناک تر بود؛ به طوری که در نیم فصل، الکس استپنی، دروازه بان تیم، با دو پنالتی، بهترین گلزن من یو محسوب می شد! اولین دربی آن فصل منچستر در مین رود، تاثیر تحت اخراج مایک دویل (Mike Doyle) و لو ماکاری (Lou Macari) قرار گرفت؛ با امتناع آنها از بیرون رفتن و دخالت پلیس. اما وقتی دو تیم در آخرین دیدار فصل در الدترافورد مقابل هم قرار گرفتند، همه نگاه ها به دنیس لاو بود. این اولین بار بود که بعد از 12 سال، او با پیراهن تیمی دیگری در این ورزشگاه به میدان می رفت؛ آن هم در شرایطی که یونایتدها برای فرار از سقوط، به پیروزی نیاز داشتند؛ آن هم با اما و اگر. منچستریونایتد باید پیروز می شد و امیدوار به شکست بیرمنگام می ماندند. برای تیمی که در چهل و یک هفته قبلی (لیگ انگلیس در آن زمان 22 تیمی بود)، فقط 38 گل زده بود، رسیدن به دروازه حریف کار ساده ای نبود.
حمله پشت حمله، اما خط دفاع سیتی نفوذناپذیر بود. بازی به 10 دقیقه پایانی رسید اما هواداران منچستریونایتد همچنان امیدوار بودند که یک گل تیم شان را در لیگ نگه دارد اما دقیقه 82، "آن لحظه" کار را تمام کرد. با یک ضد حمله سریع، توپ به محوطه جریمه منچستریونایتد می رسد؛ پاس فرانسیس لی، دنیس لاو...و گل. پشت پای "شاه"، قلعه ای که سال ها از آن مراقبت کرده بود را ویران کرد. برای خود لاو باورکردنی نبود؛ با گل او، منچستریونایتد داشت سقوط می کرد؛ دنیا دور سرش چرخید. دیگر نمی توانست در زمین بماند؛ سرش را پایین انداخت و بدون اینکه به کسی نگاه کند، از زمین بیرون رفت. دقیقه 85 هواداران منچستریونایتد به زمین ریختند و بازی نیمه کاره ماند ولی نتیجه تغییری نکرد؛ شیاطین سقوط کردند.
