بیاید در مورد یکی از مخوف ترین مثلث های هجومی تاریخ ایتالیا صحبت کنیم.
شاید پرکاربردترین عبارت چند سال اخیر که مورد استفاده قرار گرفته را بتوان "مثلث هجومی" نامید.
MSN، BBC و جدیدا هم مثلثی هجومی پاریسی ها بر سر زبان ها افتاده است:NEC یا هر اسم و مخفف دیگر...
اما اگر کمی به سالیان نه چندان دور فوتبال در ابتدای دهه اول سال 2000 برگردیم، قطعا نمیتوانیم از مثلث هجومی و هولناک آ.اس. رم که توانستند بعد سالیان طولانی بار دیگر رم را به قهرمانی کاچیو رساندند، چشم پوشی کرد.
" باتیستوتا - مونتلا - توتی"
این اسامی هر یک به نوبه خود آرزویی دست نیافتنی برا غول های آن روز های ایتالیا یعنی یوونتوس میلان و اینتر، بودند و این آرزو را تبدیل به ترس برای هریک از تیم های حاضر در لیگ کردن و در نهایت توانستند با 2 امتیاز برتری نسبت به بانوی پیر ایتالیا بار دیگری قهرمانی را به چنگ بیاورند.
هریک از این ضلع مثلث را شاید بتوان مکمل ضلع دیگر دانست:
باتی گل با شوت هایی وحشتناک - مونتلا مهاجمی تمام عیار که هر توپ مرده ای را می توانست به گل تبدیل کند - توتی؛ کاپیتان و رهبر محبوب رمی ها که همچون گلادیاتور ازادی بخش رم از سلطه یوونتوس بود.
مگر می شود این مثلث را دید و خاطرات زیبای سالهای ابتدایی 2000 را به یاد نیاورد.
"اختصاصی فوتبال پلاس"
